بر اساس گزارش BNC Intelligence، خاورمیانه و شمال آفریقا حدود 48 درصد از تولید آب شیرین شده در جهان را به خود اختصاص داده اند.
نمک زدایی، فرآیند حذف نمک و آلاینده ها از آب دریا برای تولید آب شیرین است. نمودار زیر به برخی از کشورهایی که بیشترین سرمایه گذاری را در این صنعت انجام می دهند، نگاه می کند، زیرا تنش آبی همچنان در حال افزایش است.
چهارمین گزارش پروژه‌های نمک‌زدایی MENA در سال 2023 نشان می‌دهد که در حال حاضر مجموعاً 39.3 میلیارد دلار برای پروژه‌های نمک‌زدایی در منطقه خاورمیانه هزینه می‌شود (شامل پروژه های برنامه‌ریزی‌شده یا در حال اجرا).
عربستان سعودی و امارات متحده عربی با مجموع پروژه های 14.58 میلیارد دلاری و 10.28 میلیارد دلاری بیشترین سرمایه گذاری را در این حوزه انجام داده اند.
بر اساس گزارش شورای ایالات متحده و عربستان سعودی، 60 درصد از آب این کشور از نمک‌زدایی در سال 2019 تامین شده است که اکثریت آن توسط شرکت دولتی تبدیل آب شور (SWCC) تولید شده است.
به عنوان کشورهای نفت خیز با دسترسی به آب دریا و ابزار سرمایه گذاری، هر دو کشور پروژه هایی در دست اجرا دارند.
به گزارش BNC Intelligence عربستان سعودی در حال حاضر پروژه هایی به ارزش 7.56 میلیارد دلار در دست طراحی و مناقصه دارد، در حالی که امارات متحده عربی پروژه هایی به ارزش 7.88 میلیارد دلار در دست اجرا دارد.
اما با وجود گسترش خشکسالی‌ها و نیاز به تجدید منابع ضروری‌تر، چرا کشورهای دیگر به اندازه‌ای در نمک‌زدایی سرمایه‌گذاری نمی‌کنند؟
اولاً، برخی از کشورهای دیگر، حداقل تا حدی این فعالیت را آغاز کرده اند. طبق بررسی به روز شده و توسعه یافته کارخانه های تولید آب شیرین شهری ایالات متحده تا سال 2018، 167 کارخانه در فلوریدا، 52 کارخانه در تگزاس و 58 کارخانه در کالیفرنیا وجود داشت و این کشور در سال 2021 اعلام کرد که 5 میلیون دلار در فناوری های نمک زدایی سرمایه گذاری خواهد کرد.
استرالیا و بریتانیا نیز از دیگر کشورهای ثروتمندی هستند که کارخانه های تولید آب شیرین را در اختیار دارند و از آنها استفاده می کنند، البته هیچکدام به اندازه پروژه های کشورهایی مانند عربستان سعودی، امارات و اسرائیل نیستند.
در حال حاضر، فن‌آوری‌های نمک‌زدایی دارای محدودیت‌های عمده‌ای هستند، مانند این واقعیت که ساخت و استفاده از این نیروگاه‌ها بسیار گران است و برای کار کردن به انرژی زیادی نیاز دارد. در عین حال، آنها مواد شیمیایی سمی و مقادیر زیادی آب نمک تولید می کنند که برای زندگی دریایی و محیط زیست مضر است و همچنین اگر با گازوئیل کار کنند، گازهای گلخانه ای را منتشر می کنند.
منبع: استاتیستا