امروزه برداشت آب کشاورزی فراتر از محدودیت منابع آب شیرین تجدیدپذیر در کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا رایج است. چندین کشور دیگر مانند اسپانیا، آفریقای جنوبی، کره جنوبی، پاکستان و هند به دلیل استفاده از سهم بیشتری از منابع آب شیرین خود در کشاورزی نسبت به کشورهای همسایه خود متمایز هستند. این گزارش بر اساس پایگاه داده FAO Aquastat تهیه شده است که آخرین سال موجود برای داده ها 2020 است.
آب و هوای بیابانی مانند شبه جزیره عربستان باعث می شود این کشورها بودجه سالانه آب خود را صرفاً با کشاورزی افزایش دهند. مطالعات صورت گرفته در این کشورها به این نتیجه رسیدند که به عنوان مثال، امارات متحده عربی ممکن است تا سال 2030 از آب های زیرزمینی تهی شود.
در پاکستان و ایران، بین 63 تا 70 درصد از منابع تجدیدپذیر آب شیرین در سال 2020 به کشاورزی اختصاص یافته است.
کشت محصولات پرمصرف آبی، بخش عمده ای از فعالیت های کشاورزی این مناطق را تشکیل می دهد. از جمله محصولات پنبه، استفاده از آب شیرین را در اقلیم های نیمه خشک آسیای مرکزی افزایش می دهد.
ر اینجا، ازبکستان 111 درصد از منابع آب تجدیدپذیر را در سال استفاده می کند و پس از آن ترکمنستان با 65 درصد (106 درصد با احتساب کل مصرف آب شیرین) قرار دارد.
کشاورزی 72 درصد از کل برداشت‌های آب شیرین در سطح جهان را شامل می‌شود.
طبق گزارش فائو، منابع آب شیرین جهانی به ازای هر نفر در دهه های گذشته 20 درصد کاهش یافته است، در حالی که دسترسی و کیفیت آب نیز بدتر شده است.
عوامل دیگری که در این امر نقش دارند، آلودگی و تغییرات آب و هوایی است که این منبع گرانبها را حتی کمیاب تر می کند.
اکنون اکثر جمعیت جهان امروز در کشورهایی زندگی می کنند که با چالش جدی امنیت آب مواجه هستند.
منبع: استاتیستا