برنامه‌های کربن‌زدایی در سراسر جهان مستلزم استفاده گسترده از منابع انرژی با کربن صفر تا سال 2050 یا 2060 است.
به دلیل مسیرهای تکنولوژیکی که توسط سیاست‌های گذشته به حرکت در آمده‌اند، ممکن است یک نقطه اوج خورشیدی برگشت‌ناپذیر جهانی سپری شده باشد که در آن انرژی خورشیدی به تدریج بر بازارهای جهانی برق تسلط پیدا می‌کند، بدون هیچ گونه سیاست‌های اقلیمی بیشتر.
با افزایش تلاش کشورها برای مهار انتشار گازهای گلخانه ای، ظرفیت های انرژی خورشیدی و بادی در سطح جهان در حال گسترش است.
در دهه بین سال‌های 2000 و 2010، سهم انرژی‌های تجدیدپذیر تنها 1.1 درصد افزایش یافت. اما این رشد در حال افزایش است – بین سال‌های 2010 تا 2020، این رقم به 3.5 درصد رسید.
علاوه بر این، انتقال انرژی کنونی هم در مقیاس و هم از نظر سرعت بی‌سابقه است، با اهداف اقلیمی که نیاز به انتشار خالص صفر تا سال 2050 دارد.
افزایش ظرفیت انرژی های تجدیدپذیر در مسیر ثبت رکورد سالانه در سال 2021، پس از رکورد سال 2020 بود. علاوه بر این، سرمایه گذاری جهانی انتقال انرژی به رکورد 755 میلیارد دلار در سال 2021 رسید.
با این حال، تاریخ نشان می دهد که صرف افزودن ظرفیت تولید برای تسهیل انتقال انرژی کافی نیست. زغال سنگ به معادن، کانال ها و راه آهن نیاز دارد. چاه ها، خطوط لوله و پالایشگاه های مورد نیاز نفت؛ برق مورد نیاز ژنراتور و یک شبکه پیچیده است.
به طور مشابه، تغییر کامل به منابع کم کربن مستلزم سرمایه گذاری گسترده در منابع طبیعی، زیرساخت ها، و ذخیره سازی شبکه، همراه با تغییر در عادات مصرف انرژی ما است.
پیش بین های جددی نشان می دهد کا هتا سال 2060 سهم منابع تجدیدپذیر از تولید برق جهان به حدود 60 درصد خواهد رسید و سهم نفت به کمتر از 5 درصد کاهش می یابد که خبر بسیار بدی برای تولیدکننذگان نفت در جهان است.
منبع: nature communicatinos