چشم انداز اقتصاد جهانی در افق 2050
بر اساس گزارش اخیر گلدمن ساکس، پیش بینی می شود که توازن قدرت اقتصادی جهانی در دهه های آینده به طرز چشمگیری تغییر کند.
به طور خاص، تحلیلگران بر این باورند که آسیا به زودی می‌تواند به بزرگترین مشارکت‌کننده منطقه‌ای در تولید ناخالص داخلی جهان تبدیل شود و از قدرت‌های اقتصادی سنتی که در گروه بازارهای توسعه‌یافته (DM) گروه‌بندی شده‌اند، پیشی بگیرد.
داده ها و نکات برجسته
جدول زیر شامل تفکیک منطقه ای تولید ناخالص داخلی واقعی مورد انتظار در سال 2050 است و در آن همه ارقام بر اساس سال پایه 2021 است.
| منطقه | تولید ناخالص داخلی در سال 2050 (تریلیون دلار) | سهم از کل |
| (USD trillions) | ||
| آسیا (غیر از نوظهور) | $90.60 | 40% |
| اقتصادهای توسعه یافته | $82.90 | 36% |
| اروپای مرکزی و غربی، خاورمیانه، آفرقا | $38.30 | 17% |
| آمریکای لاتین | $16.00 | 7% |
| جهان | $227.90 | 100% |
بر اساس این پیش بینی ها،آسیا (غیر از نوظهور) 40 درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی را تشکیل می دهد که کمی بیشتر از سهم بازارهای توسعه یافته 36 درصدی است. این نشان دهنده تغییر بزرگی نسبت به 50 سال پیش (2000) است، زمانی که اقتصادهای توسعه یافته بیش از 77 درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی را تشکیل می دادند.
آسیا
تمرکز بر آسیا، چین و هند بیشترین تولید ناخالص داخلی مورد انتظار منطقه در سال 2050 را تشکیل خواهند داد، اگرچه رشد چین به میزان قابل توجهی کاهش خواهد یافت. در واقع، گلدمن ساکس انتظار دارد رشد تولید ناخالص داخلی واقعی سالانه در این کشور تا دهه 2050 به طور متوسط 1.1 درصد باشد. این به طور شگفت انگیزی کندتر از رشد سالانه 1.4 درصدی آمریکا در همان دهه است.
سریعترین رشد اقتصادی در آسیا در طول دهه 2050 هند (3.1٪ سالانه)، بنگلادش (3.0٪ سالانه) و فیلیپین (3.5٪ سالانه) خواهند بود. انتظار می‌رود این کشورها به لطف نرخ رشد بالای جمعیت و سن متوسط نسبتاً پایین، که به نیروی کار بزرگ‌تر تبدیل می‌شود، پیشرفت کنند.
آمریکای لاتین
با معطوف کردن توجه خود به آمریکای لاتین، می‌توانیم ببینیم که این منطقه در سال 2050 حدود 7 درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی را به خود اختصاص خواهد داد. طبق پیش‌بینی‌های قبلی گلدمن ساکس از سال 2011، بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین در دهه گذشته عملکرد ضعیفی داشته‌اند. به عنوان مثال، تولید ناخالص داخلی واقعی برزیل از 2.7 تریلیون دلار در سال 2010 به 1.5 تریلیون دلار در سال 2020 کاهش یافته است.
به دلیل این شکست ها، گلدمن ساکس معتقد است اندونزی می تواند قبل از سال 2050 از برزیل به عنوان بزرگترین بازار نوظهور جهان پیشی بگیرد.
با این حال، اگر این پیش‌بینی‌ها درست باشد، انتظار می‌رود رتبه‌بندی اقتصادی برزیل تا آن زمان بالاتر از فرانسه و کانادا باشد.
رتبه ایران در بین اقتصادهای جهان
بر اساس این گزارش، جایگاه اقتصاد ایران (از نظر اندازه اقتصاد بر اساس برابری قدرت خرید PPP) تا سال 2050 یک رتبه بهبود یافته و از رتبه 18م به جایگاه 17م ارتقا می یابد.
