امضامی برای کسب و کارها به صورت پنل بر روی لپ‌‌‌تاپ و PC استفاده است و برای استفاده عمومی به صورت اپلیکیشن ضمن پشتیبانی از توکن امضای کلاسیک، در سامانه‌‌‌های خدمات الکترونیک قابل استفاده است. این امکان کاربران را از تهیه و استفاده از توکن فیزیکی امضای دیجیتال بی‌‌‌نیاز می‌کند. کسب و کارها می‌توانند برای تفاهم‌نامه و قراردادهای شرکت‌های خود از امضای دیجیتال استفاده کنند،
چرا که با استفاده از این امضا با هزینه حداقلی بعد زمانی و مکانی از بین می‌رود. نکته قابل‌توجه دیگر این اپلیکیشن آن است که امضای دیجیتال کاربران در این اپلیکیشن در بسیاری از سامانه‌‌‌های دولتی و غیردولتی قابل استفاده است. قانون تجارت الکترونیکی که در سال ۱۳۸۲ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید،
مهم‌ترین سندی است که امضای دیجیتال را از نظر قانونی پوشش می‌دهد. ماده ۷ این قانون به‌‌‌صراحت بیان می‌کند که هرگاه قانون وجود امضا را لازم بداند امضای الکترونیکی مکفی است. ایران در سال ۱۳۹۱، در راستای تحقق دولت الکترونیک، امضای دیجیتال را به‌‌‌عنوان روشی قانونی و معتبر برای تایید صحت اسناد و مدارک دیجیتال معرفی کرد. از سال۱۳۹۱ تابه امروز از امضای دیجیتالی در تجارت آنلاین و خدمات الکترونیکی استفاده می‌شود.