انتظار می‌رود فناوری‌های جدیدی مانند هوش مصنوعی، یادگیری ماشین، روباتیک، کلان داده و شبکه‌ها فرآیندهای تولید را متحول کنند، اما در عین حال می‌توانند تاثیر زیادی بر اقتصادهای در حال توسعه نیز داشته باشند.
فرصت ها و منابع بالقوه رشدی که به عنوان مثال، ایالات متحده و چین در مراحل اولیه توسعه اقتصادی خود از آن برخوردار بودند، به طور قابل توجهی با آنچه کامبوج و تانزانیا در دنیای امروز با آن روبرو هستند متفاوت است.
تحقیقات اخیر صندوق بین المللی پول نشان می‌دهد که فناوری جدید با انتقال سرمایه‌گذاری بیشتر به اقتصادهای پیشرفته که در آن اتوماسیون از قبل برقرار است، شکاف بین کشورهای غنی و فقیر را افزایش می‌دهد.
این امر به نوبه خود می تواند پیامدهای منفی برای مشاغل در کشورهای در حال توسعه داشته باشد، زیرا آنها را تهدید به جایگزینی به جای تکمیل نیروی کار در حال رشد آنها می کند، که به طور سنتی مزیتی برای اقتصادهای کمتر توسعه یافته بوده اند.
برای جلوگیری از این واگرایی فزاینده، سیاستگذاران در اقتصادهای در حال توسعه باید اقداماتی را برای افزایش بهره‌وری و بهبود مهارت‌های کارگران انجام دهند.
مکانیزم اثرگذاری هوش مصنوعی بر اقتصادها
بر اساس این گزارش، واگرایی بین اقتصادهای در حال توسعه و پیشرفته می‌تواند در سه کانال متمایز رخ دهد: سهم در تولید، جریان سرمایه‌گذاری و شرایط تجارت.
سهم در تولید
اقتصادهای پیشرفته دستمزد بالاتری می پردازند زیرا بهره وری کل عوامل تولید بیشتر است. این دستمزدهای بالاتر، شرکت‌ها را ترغیب می‌کند که در ابتدا از روبات‌ها به‌شدت استفاده کنند، به‌ویژه زمانی که روبات‌ها به راحتی جایگزین کارگران می‌شوند. سپس، زمانی که بهره وری ربات افزایش یابد، اقتصاد پیشرفته در بلندمدت سود بیشتری خواهد برد. این واگرایی بزرگتر می شود و روبات های بیشتری جایگزین کارگران می شوند.
جریان های سرمایه گذاری
افزایش بهره وری ربات ها باعث افزایش تقاضا برای سرمایه گذاری در روبات ها و سرمایه سنتی (که فرض می شود مکمل روبات ها و نیروی کار است) می شود. این تقاضا در اقتصادهای پیشرفته بیشتر است، زیرا ربات ها در آنجا به شدت مورد استفاده قرار می گیرند (کانال «سهم در تولید» که در بالا مورد بحث قرار گرفت). در نتیجه، سرمایه گذاری از کشورهای در حال توسعه برای تامین مالی این سرمایه و انباشت ربات در اقتصادهای پیشرفته منحرف می شود و در نتیجه منجر به کاهش انتقالی در تولید ناخالص داخلی در کشور در حال توسعه می شود.
شرایط تجارت
یک اقتصاد در حال توسعه احتمالاً در بخش‌هایی متخصص خواهد شد که بیشتر به نیروی کار غیر ماهر متکی هستند، که در مقایسه با اقتصاد پیشرفته بیشتر از آن برخوردار است. با فرض اینکه روبات‌ها جایگزین نیروی کار غیر ماهر شوند، اما مکمل کارگران ماهر باشند، ممکن است پس از انقلاب روبات‌ها کاهش دائمی شرایط تجارت در منطقه در حال توسعه پدید آید. این به این دلیل است که روبات‌ها به طور نامتناسبی کارگران غیر ماهر را حذف می‌کنند و دستمزد نسبی آنها را کاهش می‌دهند و قیمت کالاهایی را که به شدت از نیروی کار غیر ماهر استفاده می‌کنند، پایین می‌آورند. کاهش قیمت نسبی تولید اصلی آن، به نوبه خود، به عنوان یک شوک منفی بیشتر عمل می کند، انگیزه سرمایه گذاری را کاهش می دهد و به طور بالقوه منجر به کاهش نه تنها در تولید ناخالص داخلی نسبی بلکه مطلق می شود.
منبع: صندوق بین المللی پول