تحت قوانین اتحادیه اروپا که در سال ۱۹۹۱ برای کاهش نیتروژن در آب‌‌‌های زیرزمینی و رودخانهها تعیین شد، کشاورزان و دامپروران ایرلندی به دلیل صنعت دامپروری مبتنی بر علف، از محدودیتهای ملایم‌‌‌تری برخوردار بودند. افزایش سطح نیتروژن می‌تواند زیست ماهی‌‌‌ها را به خطر بیندازد و آب را برای آشامیدن ناامن کند.
به کشاورزان ایرلندی اجازه داده شده تا حداکثر ۲۵۰ کیلوگرم نیتروژن در هکتار در مزارع مصرف کنند، که این میزان بسیار بالاتر از ۱۷۰ کیلوگرم در هکتار مجاز برای اکثر کشورهای اتحادیه اروپاست. اما این مجوز با تبصره‌هایی همراه بود. به عنوان مثال اگر کیفیت آب بهبود نمی‌یافت، مصرف نیتروژن توسط کشاورزان ایرلندی باید از سال ۲۰۲۴ به ۲۲۰ کیلوگرم در هکتار کاهش می‌یافت. ویرجینیوس سینکویچیوس، کمیسر محیط‌زیست اتحادیه اروپا، چهارشنبه هفته گذشته اعلام کرد که «هیچ چشم‌‌‌اندازی» برای ادامه شرایط کنونی وجود ندارد، زیرا آخرین شاخص‌‌‌های آب ایرلند نشان می‌دهد که میزان نیتروژن آن به اندازه کافی بهبود نیافته است.
الین مک گاف، مدیر An Taisce، یک سازمان غیردولتی محیط‌زیست ایرلندی، گفت: بسیار بدیهی بود که در این مدت کوتاه هیچ خرگوشی از کلاه بیرون کشیده نمی‌شود. بنابراین، ما چهار ماه فرصت داریم و طی این مدت کشاورزان تا پایان سال فرصت دارند تا تصمیم بگیرند که با همه گاوهای اضافی خود چه کنند.
بحران کلاهک نیتروژن پس از آن اتفاق افتاد که کشاورزان ایرلندی، که صنایع لبنی و گوشتی را محور فرهنگ کشور خود می‌‌‌دانند، به آژانس حفاظت از محیط‌زیست این کشور به دلیل ترغیب مردم به خوردن گوشت کمتر در یک پست اخیر در شبکه‌‌‌های اجتماعی حمله کردند. این آژانس، که سال گذشته در مورد بدتر شدن شرایط رودخانهها و کیفیت آب ساحلی ایرلند هشدار داده بود، با حذف سریع این پست پاسخ داد.
تیم کولینان، رئیس انجمن کشاورزان ایرلندی، گفت این سقف و محدودیت در صورتی که اجازه وقوع پیدا کند، پیامدهای زیادی برای کشاورزان ایرلندی خواهد داشت.
گله‌های دامپروی ایرلندی از زمان پایان سهمیه‌های شیر اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۵ افزایش یافته‌اند و کشاورزان در حال حاضر با درخواست کاهش تعداد گاوها تا ۲۰۰هزار رأس برای دستیابی به سایر اهداف انتشار گازهای گلخانه‌ای روبه رو هستند، تعهدی که ایرلند به شدت در آن عقب مانده است.
وزارت کشاورزی ایرلند تخمین می‌زند که مزارع تحت‌تاثیر این قانون جدید بین ۶۵۲۲ تا ۱۸۳۳۶ یورو ضرر متحمل شوند. این وزارتخانه همچنین پیش‌بینی میکند که زیان کلی اقتصاد روستایی می‌تواند ۲۳۶ میلیون یورو باشد و بالغ بر ۶۹۰۰۰ هکتار اضافی برای حفظ تعداد گله فعلی مورد نیاز است. محدودیتهای اتحادیه اروپا بر اساس نرخ‌های به اصطلاح ذخیره‌‌‌سازی تعیین می‌‌‌شوند که میزان نیتروژن مجاز در هر هکتار در سال و تعداد معادل گاو را تعیین میکند.
اویسین کوگلان، مدیر اجرایی موسسه دوستان زمین ایرلند، گفت که لابی قدرتمند مزرعه‌داران فرض کرده است که طبق قوانین گذشته در خصوص نیتروژن، طبق معمول به آنچه می‌‌‌خواهند دست خواهند یافت.
با این وجود، دولت ایرلند نگران ناراحتی کشاورزان در آستانه انتخابات محلی و اروپایی در ماه ژوئن آینده و انتخابات عمومی است که قرار است تا مارس ۲۰۲۵ برگزار شود. فعالان محیط‌زیست این کشور می‌گویند که تسلیم شدن آژانس حفاظت از محیط‌زیست ایرلند در رابطه با پست شبکه اجتماعی درخصوص کاهش مصرف گوشت، منعکس کننده چنین ترس‌هایی است.
کودها مواد مغذی ضروری مانند نیتروژن را در اختیار محصولات کشاورزی قرار می‌دهند، به طوری که محصولات بزرگ‌تر، سریع‌تر رشد می‌کنند و غذای بیشتری تولید می‌کنند.
با این حال، استفاده بیش از حد کود می‌تواند مشکل‌ساز باشد؛ زیرا منجر به انتشار گازهای گلخانه‌ای و اوتروفیکاسیون می‌شود. پرغذایی، غنی شدن محیط‌‌‌های آبی از ترکیبات محلول است که رشد بیش از اندازه برخی جانداران زنده را سبب می‌شود. دانشمندان در حال حاضر در تلاشند تا راه‌حلی برای کاهش میزان کودهای مورد نیاز، بدون کاهش میزان غذای تولید شده، بیابند.